22 stycznia 2014r. mieliśmy okazję obejrzeć w kinie film „ Biegnij, chłopcze biegnij”, który przedstawia historię Ĺźydowskiego chłopca, szukającego ocalenia po ucieczce z warszawskiego getta. W ciągu ostatnich lat w kinach pojawia się coraz więcej ekranizacji znaczących wydarzeń z dziejów naszego kraju. Dzieje się tak, gdyĹź ludzie - przesyceni nic nieznaczącymi płytkim kinem akcji, wszelkiej maści komediami- coraz częściej poszukują filmów o czymś waĹźnym. My teĹź chcemy prawdziwej dawki wraĹźeń i emocji, dlatego wybraliśmy się do kłodzkiego Cinema 3D.

„Nie ufaj nikomu. BądĹş czujny. IdĹş. Inaczej zginiemy obaj”- powiedział wtedy ojciec bohatera. Yoram Friedman, na podstawie którego historii powstał dramat wojenny „ Biegnij, chłopcze biegnij” usłyszał te słowa jako zaledwie ośmioletni chłopiec. Otulony jedynie warstwą jesiennych liści i śnieĹźnego puchu bohater budzi się zaczynając kolejny dzień walki o przetrwanie. Jest Ĺťydem, ale tę wiedzę musi zachować jedynie w pamięci. Teraz staje się Jurkiem Staniakiem. Ukrywa się w gęstwinach lasu, a czasem na moment zostanie w napotkanym gospodarstwie, aby poczuć smak i zapach chleba. Idąc pośród śniegowych zasp, poprzez pustkowia bez horyzontu dociera do domu Polki, która bez wahania go przygarnia. Chłopiec otrzymuje wszystko, czego potrzeba, ale przede wszystkim nową toĹźsamość. Od tej chwili jest osieroconym Polakiem wyznania rzymskokatolickiego. Uczy się czynić znak krzyĹźa i przybiera nowe ja. Zdany jest na tułaczkę, własne siły. Jest bezwładną materią popychaną przez los. Dzięki pomocy Ĺźyczliwych ludzi o dobrym sercu udaje mu się przetrwać wojnę, jednakĹźe traci rękę. Pogrąża się w depresji, nie mogąc przezwyciężyć cierpienia i bólu. Kolejny raz niczym ziarno pada na właściwy grunt. Z pomocą ludzi podnosi się i ucieka dalej. Odnaleziony po wojnie przez współbraci wychowuje się w Ĺźydowskim domu dziecka.

Film bogaty jest o symbolikę. Nie brak w nim niedopowiedzeń, niespełnionych pragnień oraz pytań bez odpowiedzi. Oglądając kolejne sceny utożsamiamy się z Jurkiem chcąc wyrwać go z okrucieństwa wojny.

Końcowe sceny filmu przedstawiają Yorama Friedmana w Izraelu w otoczeniu licznej rodziny. (...)

Warto, mimo jego braków, obejrzeć najnowszy film Heinricha Hadding’ a choćby ze względu na wyjątkowość przekazu, potwierdza zasadę, iĹź zawsze moĹźna znaleźć dobrych ludzi. Jest to niezwykły projekt oparty, co waĹźne na rzeczywistej historii człowieka, którego Ĺźycie nie oszczędziło. Ludzie, którym udało się przetrwać, nigdy nie zapomną tych tragicznych wydarzeń. Nie da się ot tak wymazać ich z pamięci.

Dziś Friedman jest ateistą, niebawem wyjdzie książka poświecona jego osobie. „ Chwilami czułem jakby rzuciło mnie 70 lat wstecz” mówi przed premierą. My teĹź przenieśliśmy się razem z Nim na 108 minut wędrówki po wojennej okrutnej ścieĹźce.

Aleksandra Pinkas