„Jesteś Bogiem”

     Film „Jesteś Bogiem” w reĹźyserii Leszka Dawida obejrzałam dwukrotnie – po raz pierwszy, aby zaznajomić się z fabułą, po raz kolejny, aby raz jeszcze posmakować tych emocji i móc podzielić się nimi z innymi. Na taką produkcję niewątpliwie warto było czekać, aby teraz móc w pełni podziwiać dzieło twórców.

     Na uwagę zasługuję przede wszystkim fenomenalnie napisany scenariusz Macieja Pisuka, w którym głębokie, momentami bardzo uczuciowe sceny przeplatają się z tymi pełnymi humoru. Filmu tego nie naleĹźy traktować jako biografię, lecz jako opowieść o dramacie zwykłego, szarego człowieka, o mentalności prostych ludzi, o przygniatającej rzeczywistości i ogromnych talentach które kryją się wśród szarych blokowisk. „Jesteś Bogiem” to dla mnie swoistego rodzaju obraz ukazujący walkę z samym sobą. Czujemy to juĹź od pierwszych scen filmu, gdy gasną światła i słychać pierwsze dĹşwięki „Na mocy paktu” a plakat na którym widnieje filmowy Magik i skupienie w jego oczach zapowiadają, Ĺźe nie wyjdziemy dziś z kina obojętnie.

     Tytułowa postać bez wątpienia przykuwa uwagę widza najbardziej. Nie tylko ze względu na jej wagę w historii Paktofoniki, ale przez osobę świetnego aktora, który uderzająco przypomina Magika. Marcin Kowalczyk to aktor młodego pokolenia, debiutant, nagrodzony na 37 festiwalu w Gdyni. Ogromne wraĹźenie wywiera scena na klatce schodowej, kiedy aktor rapuję „Plus i Minus”. KaĹźde słowo trafia prosto w serce i nie moĹźemy wyjść z podziwu – a to dopiero początek. Przez dwie godziny trwania filmu, odczuwamy milion przeróĹźnych emocji. KaĹźdy bit przeszywa ciało na wskroś, kaĹźde słowo przypomina sytuacje z Ĺźycia. Tytułowa piosenka przenosi nas do dawnych czasów, a film z kaĹźdą minutą wciąga coraz bardziej.

     Widzimy obrazy brudnych blokowisk z wielkiej płyty, peron w Katowicach i osiedle Bogucice. Ostatnie minuty filmu, zdjęcia Magika, ujęcia z klipu, zbliĹźenia na teksty, Rahim i Fokus wchodzący na scenę podczas koncertu poĹźegnalnego i cytat "Nie poddawajcie się - walczcie!" mimowolnie wyciskają łzy z oczu. Film się kończy, znów zapalają się światła. Cisza, miaĹźdżący brak jakiegokolwiek dĹşwięku przepełnia salę pełną ludzi, dopiero po kilku minutach pojawia się pierwszy szmer, a zaraz po nim oklaski. Ogromne brawa dla całej obsady, która pracowała nad tą produkcją, a dziś dała ludziom moĹźliwość podróĹźy w czasie. Dla mnie było to waĹźne, osobiste przeĹźycie, dlatego film szczerze polecam kaĹźdemu. Gwarantuję, Ĺźe się nie zawiedziecie, jeĹźeli lubicie polskie kino i cenicie sobie dobrą grę aktorską.

 Paulina z Ia