Wyjazd do Osnabrück

Cel spotkania był podobny do tego, jaki załoĹźyliśmy sobie w roku ubiegłym i dwa lata temu: przełamywanie stereotypów w wyniku bliĹźszego poznania się, wymiany poglądów, dyskusji. UwraĹźliwienie na problemy ekologiczne (nasi partnerzy w Niemczech reprezentują młodzieĹźowe ugrupowanie niemieckiej Partii Zielonych), wymiana doświadczeń w zakresie segregacji odpadów na poziomie gospodarstw domowych. Niemniej waĹźnym celem jest "podpatrywanie" naszych sąsiadów, jak radzą sobie z rozwojem turystyki w regionach, gdzie upadł przemysł (paralela historii rozwoju przemysłu na Ziemi Kłodzkiej i w okolicy Osnabrück, zwłaszcza Georgsmarienshütte). Jako Polacy z zazdrością patrzymy na świetnie rozwiniętą sieć tras rowerowych i masową popularność tego środka lokomocji wśród Niemców - chcieliśmy podpatrzeć parę prostych rozwiązań, które pozwoliłyby na rozwój tego środka lokomocji u nas i przyczyniły się nie tylko do redukcji spalin samochodowych ale i do podniesienia rangi okolic Kłodzka jako regionu przyjaznego dla turystyki rowerowej.

KaĹźde spotkanie to okazja do doskonalenia swojego warsztatu językowego, praktycznego wykorzystania nudnych z pozoru regułek gramatycznych i wkuwania słówek. Spotkanie w pełni spełniło nasze oczekiwania. Dzięki Panu Barteltowi i jego grupie młodych "zielonych" mieliśmy okazję połączyć pracę nad naszym wspólnym projektem z turystycznymi atrakcjami Osnabrück i okolic. 44 kilometrowa wycieczka rowerowa w pierwszy dzień pozwoliła odkryć nam drzemiące w nas pokłady zadatków na przyszłych sportsmenów. Przejechanie tylu kilometrów trasy rowerowej wydawało się na początku nierealne, a jednak się udało i byliśmy wszyscy dumni z siebie. Ta wycieczka miała jeszcze jeden aspekt. W drodze powrotnej zgubiło się kilka osób z grupy polskiej i nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności zostali bez niemieckiego przewodnika. Nie znając okolicy, będąc zdanym tylko na siebie, zostali zmuszeni do posługiwania się językiem niemieckim "na ulicy". Większość z nich doceniła wagę lekcji języka niemieckiego z tematu "Stadtorientierung - nach dem Weg fragen". Na miejsce dotarli jedynie z półgodzinnym opóĹşnieniem w stosunku do reszty grupy i obiecali powtórzyć wszystkim moim uczniom po powrocie do Polski, Ĺźe nie warto stawiać tylko na angielski w kontaktach z Niemcami. Czasami znajomość niemieckiego moĹźe "uratować skórę". Jednym z moich następnych zadań będzie przekonanie moich uczniów, Ĺźe da się słuchać rocka po niemiecku, a nawet polubić. Oczywiście pod warunkiem, Ĺźe rozumie się, co chce muzyk swą piosenką nam przekazać.

Interesującym pomysłem ze strony niemieckich gospodarzy było zabranie nas na wycieczkę drezynami po nieczynnych starych liniach kolejowych. Nie dość ,Ĺźe była to wspaniała zabawa ucząca współdziałania w grupie (drezyny napędzaliśmy wspólnie siłą naszych mięśni), to jeszcze podsunęła pomysł, jak moĹźna wykorzystać podobne wąskotorówki w okolicach Kłodzka po likwidacji lokalnych nierentownych połączeń kolejowych. Inne "hity" naszej wizyty w Niemczech to nocny spacer z pochodniami z przewodnikiem po Osnabrück i zanurzenie się w realia średniowiecznego miasta z punktu widzenia stróĹźa, stojącego równieĹź na straĹźy moralności swych współziomków tzw. "Nachtwächters" oraz udział w festynie -święcie lokalnej społeczności, gdzie byliśmy zakwaterowani - tzw. "Gemeindefest". Bardzo dobrym posunięciem okazało się wynajęcie na nasze spotkanie schroniska młodzieĹźowego "bez obsługi" .Sami wspólnie w polsko-niemieckich grupach musieliśmy przygotowywać posiłki, troszczyć się o porządek w aneksie kuchennym, nakrywać do stołu w jadalni, dbać o czystość w toaletach.

Przez cały czas trwania projektu byliśmy podzielni na mniejsze mieszane grupy, co sprawiło, Ĺźe zniknął szybko podział na "my i oni". Polacy i Niemcy wspólnie byli odpowiedzialni za sukces lub poraĹźkę danego zadania . Moim sukcesem jest to, Ĺźe po kaĹźdym takim spotkaniu spada liczba malkontentów twierdzących, Ĺźe ogólnie mówiąc "nie lubią Niemców i niemieckiego", choć sami nie wiedzą dlaczego. Cieszy kaĹźda wypowiedĹş w stylu: "Szkoda, Ĺźe nie chciałem wziąć udziału w poprzednim spotkaniu Nie wiedziałem, Ĺźe Niemcy mogą być tacy fajni".  

Jolanta Ouada

polski opiekun