„Jak zostać królem”

Dnia 7 kwietnia 2011r. wybraliśmy się z klasą I „B” na film Toma Hoopera „Jak zostać Królem”. Jest to dramat historyczny opowiadający o losach księcia Yorku, Alberta (Colin Firth). Produkcja ta pochodzi z wytwórni See Saw Films, Bedlam Productions, a jej scenariusz napisał David Seidler. Fabuła koncentruje się na niekonwencjonalnej terapii przeprowadzanej przez logopedę Lionela Lounge'a (Geoffrey Rush). Wydarzenia, które rozgrywały się w ówczesnej Europie są przesunięte na drugi plan.  
Książę Yorku, nieśmiały Albert, jest synem Jerzego VI (Michael Gambon). Po jego śmierci królem zostaje jego starszy syn, Edward VIII (Guy Pearce). Jednak po nie całym roku abdykuje, aby móc spędzić Ĺźycie szczęśliwie z wybranką swojego serca, rozwódką Wallis Simpson. Władcą Brytanii zostaje Albert, przyjmując imię po ojcu, Jerzy VI. Niestety, jest on bardzo zakompleksionym mężczyzną z wadą wymowy – jąkaniem. Przez to nie potrafi wygłaszać przemówień do narodu. Razem z małżonką szukali pomocy u róĹźnych specjalistów, bez widocznych efektów. Kiedy juĹź Albert stracił nadzieję, jego Ĺźona umówiła go na spotkanie z „doktorem” Lionelem Loungiem. Ich relacje od początku są trudne i skomplikowane, poniewaĹź Lionel jest zwykłym, prostym człowiekiem, niespełnionym aktorem. Jego metody wydają się dziwne dla arystokraty. Ćwiczenia mowy, Ĺźonglerka słowna oraz uĹźywanie przekleństw dla rozluĹşnienia mięśni twarzy z początku bardzo irytują przyszłego króla. Jednak gdy kuracja zaczyna przynosić efekty, oboje spostrzegają, Ĺźe stali się dobrymi przyjaciółmi. Jak to w przyjaĹşni bywa, nie obejdzie się bez zgrzytów, jednak po nich zawsze przychodzi czas spokoju i rozładowanie emocji. Lounge pomaga mu w najtrudniejszych momentach; gdy przygotowuje się do koronacji, gdy musi wygłosić wojenne orędzie. Wtedy właśnie dopada go największy stres; musi przemówić do całego narodu w sposób przekonujący oraz podnoszący na duchu, w czasach widma wojny oraz potęgi Hitlera. Udaje mu się to znakomicie, jego Ĺźona oraz córki są z niego bardzo dumne. Mimo wielkiego zakłopotania oraz przeraĹźenia, król nie traci dobrego humoru; „-Zająkałeś się przy W; -Musiałem to zrobić, aby poznali kto mówi”.
„Jak zostać królem” jest historią o przyjaĹşni, lojalności i poświęceniu dwóch mężczyzn pochodzących z dwóch róĹźnych światów; król kontra psychoanalityk bez dyplomu. Dopełnieniem gry aktorskiej tego duetu jest wystrój wnętrz. Trzeba równieĹź przyznać, Ĺźe Anglia z lat trzydziestych została bardzo wiernie odtworzona. Jest to królestwo rozdarte między skostniałym konserwatyzmem , a zmianami, których nie sposób zatrzymać. Mimo podzielonych zdań uwaĹźam, Ĺźe na Oscary zasłuĹźyli obaj aktorzy.

Aleksandra kl. I B

"Czarny czwartek. Janek Wiśniewski padł."

Rok 1970 to przecieĹź nie tak dawno. Historia tak świeĹźa, a jednak często pomijana w nawale materiału, jaki realizuje się w szkołach - a szkoda! Idąc na film nie zdawałam sobie sprawy z tego, co w zasadzie wydarzyło się 12 grudnia 1970 roku i w dniach następnych na WybrzeĹźu. Sam tytuł dawał jednak do myślenia. Przywodził na myśl filmy o wydumanej treści - bohaterstwa pozbawionego realizmu tak dalece, Ĺźe fabuła przypomina bardziej legendę niĹź rzeczywistość. Osobiście uwaĹźam, Ĺźe dobrze jest stykać się z takimi treściami, które pomagają w utrzymaniu
i umocnieniu swoich fundamentów moralności i odwagi, aczkolwiek z rzeczywistością niewiele mają wspólnego. Od historii tak bliskiej wymagałoby się jednak prawdy - nie zaś przerysowanego podania o mesjaszach narodu.
Fabuła filmu dzieje się na dwóch płaszczyznach: opowiedziana jest historia zwykłej, polskiej, robotniczej rodziny (Drywów), a takĹźe ukazana jest sytuacja całego narodu znajdującego się pod pantoflem komunizmu - zarówno robotników, którzy będą domagać się swoich praw, jak
i ludzi partii, którzy będą postępować zgodnie z załoĹźeniami systemu. Pierwszy wątek wprowadza nas w nastrój tamtych czasów - towary sprzedawane na kartki, długie kolejki, ekscytacja rodziny na wieść, Ĺźe otrzymuje mieszkanie w bloku i proste, ubogie Ĺźycie, przy jednocześnie ciężkiej pracy. Drugi rozwija zagadnienie rzucone w tytule filmu. Następują po sobie: podwyĹźka cen Ĺźywności
12 grudnia, protest robotników gdańskich 14 grudnia, ogłoszenie strajku powszechnego 15 grudnia, otoczenie Stoczni Gdańskiej przez wojsko 16 grudnia, otwarcie ognia przez wojsko do cywili (wśród których znajdowali się nie tylko robotnicy, ale póĹşniej takĹźe i młodzieĹź) w tytułowy czwartek 17 grudnia i zdarzenie równieĹź uwiecznione na filmie - pochód protestujących niosący ciało zabitego w ostrzale mężczyzny, złoĹźone na drzwiach oraz umazane krwią flagi narodowe. Bardzo niechlubną rolę odegrał ówczesny aparat przymusu - milicja. Oczywiście wśród zabitych znalazł się takĹźe ojciec rodziny, której dotyczy jeden z wątków filmu - Brunon Drywa. Nie naleĹźał on do tej grupy robotników, która protestowała, zwyczajnie wybrał się do pracy, nie doszedł nawet do zakładu oblężonego przez wojsko, gdy otrzymał kulę, która skróciła jego Ĺźywot. Jego Ĺźona - Stefania Drywa, dowiedziała się jednak o jego śmierci długo po tym jak zmarł. Oto kolejny obraz realiów PRL-u  - władze robiły wszystko, by o tragicznych wydarzeniach z WybrzeĹźa nie dowiedzieli się ludzie nie tylko w całej Polsce, ale teĹź ci, którzy nie wzięli udziału w zamieszkach. Do dziś nie moĹźemy mieć pewności, Ĺźe podane liczby zmarłych w grudniu 1970 w wyniku protestów na WybrzeĹźu, są miarodajne.   
O samym filmie wiele moĹźna by pisać, uwaĹźam jednak, Ĺźe Ĺźadna recenzja nie odda prawdziwego wyrazu tego, nie zawaham się uĹźyć stwierdzenia - dzieła. UwaĹźam, Ĺźe Ĺźadne słowa nie oddadzą tego, co przeĹźywa widz siedząc przed ekranem i śledząc klatka po klatce, jak ludzie bez przerysowanego bohaterstwa, wzniosłej ideologii idą walczyć o swój byt, o to, by mieć za co nakarmić rodzinę, by zwyczajnie móc godnie Ĺźyć. Dowód? W trakcie projekcji, cała sala młodych ludzi (zwykle hałaśliwych) w całkowitym milczeniu, wbita w fotele obserwowała, jak na ich oczach powtarzana jest historia tak bliska. "Czarny czwartek" zdecydowanie jest wart obejrzenia. Po pierwsze dlatego, Ĺźe w szkołach tak mało się o tym mówi (lub wcale), po drugie dlatego, Ĺźe to nasza historia, po trzecie: bo jest to ambitne kino.
Joanna z IIA

V Powiatowy Konkurs Języka Polskiego

W poniedziałek, 28 III 2011r. w naszej szkole odbył się juĹź po raz piąty, przygotowany przez Panią Dyrektor, Powiatowy Konkurs Języka Polskiego. Wydarzenie to jak zwykle cieszyło się wielkim zainteresowaniem. Przybyli uczniowie gimnazjów z całego powiatu, by rywalizować o miano najlepszego i wygrać cenne nagrody, których oczywiście nie mogło zabraknąć. Konkurs składał się z dwóch etapów – po rozwiązaniu testu gramatycznego kandydaci na zwycięzcę przystępowali do części ustnej. Tematem tegorocznej wypowiedzi była reklama i jej wpływ na młodego człowieka. Wszyscy uczestnicy bardzo starannie przygotowali się do wystąpienia i pomimo zdenerwowania, doskonale poradzili sobie z tym niełatwym zadaniem. Nasze reprezentantki – Paulina Kaczmarczyk z kl. IIIg i Kasia Maruszewska z II g. „a” jak zwykle nie zawiodły i obie znalazły się na podium! Pokonały nie tylko stres, ale i liczne grono przeciwników. Jesteś dumni z dziewczyn i serdecznie gratulujemy im sukcesu!

Szkolny Dzień Sportu

21 marca, czyli pierwszy dzień wiosny, znany takĹźe jako Dzień wagarowicza, jest jednym z ulubionych dni młodzieĹźy szkolnej. TakĹźe uczniowie ZSA z utęsknieniem na niego czekają. Tego dnia wszyscy są dla siebie mili, nie ma lekcji i nawet nauczyciele nie wydają się tacy straszni, zwłaszcza, gdy moĹźna się z nimi zmierzyć w zawodach sportowych. To chyba główne powody, dla których warto tego dnia przyjść do szkoły. W tym roku panowie wuefiści przygotowali szereg bardzo ciekawych konkurencji sportowych, w których wzięli udział reprezentanci wszystkich klas. Był bieg z przeszkodami, kozłowanie piłki, skoki przez skakankę. Oczywiście nie mogło zabraknąć teĹź innych atrakcji. Największą z nich był mecz siatkówki – uczniowie kontra nauczyciele ZSA. Puchar Dyrektora Szkoły – główna nagroda pozostała w rękach tych ostatnich. DruĹźyna pedagogów w pięknym stylu pokonała młodzieĹź 2:1 i tym samym, zapewniła sobie mistrzostwo szkoły na następny rok.
Po zakończonych zawodach przyszedł czas na nagrody. Najlepsi otrzymali miłe upominki, a wszyscy biorący udział w zabawie, słodkie batoniki. Następnie, w doskonałych humorach rozeszliśmy się do domów, by cieszyć się pierwszym dniem upragnionej wiosny!

Świat dzikiej przyrody widziany lustrzanką, kontra to, czego oczy nie widzą, czyli wystawa w trójwymiarze.

We wtorek, 8 marca klasy drugie gimnazjum odwiedziły dwie ekspozycje znajdujące się w kłodzkim muzeum. Były to „Najpiękniejsze fotografie przyrody” oraz „To, co widzisz, nie jest tym, czym myślisz”.
Pierwsza wystawa była prezentacją najpiękniejszych zdjęć dzikiej przyrody zrobionych przez fotografów na całym świecie, które znalazły się na podium w międzynarodowych konkursach. Tematem wszystkich prac była natura, uchwycona jednak w niecodzienny sposób. Zdjęcia wykonane przez prawdziwych mistrzów obiektywu, zwróciły uwagę wszystkich zwiedzających. Były niezwykłe! Wydawały się zupełnie nierzeczywiste i moĹźe dlatego, wielu z nas sądziło, Ĺźe są one zwyczajnym fotomontaĹźem.
Fotografii było wiele, wszystkie piękne, kolorowe i niezwykle ciekawe. KaĹźda miała inną historię powstania. Szczególną uwagę zwróciliśmy na jedną z nich – była naprawdę przepiękna. Przedstawiała niedĹşwiedzia polarnego, którego fotograf uchwycił, w momencie, gdy padały na niego pierwsze promienie wschodzącego słońca. Na zdjęciu widać tylko czerwony kontur zwierzęcia i jego zdziwiony profil. Prawdziwe arcydzieło!
Kolejna wystawa równieĹź była niezwykła, choć zupełnie róĹźna od poprzedniej. Główną rolę odgrywały tu światło i cień. Fluorescencyjne Ĺźarówki zrobiły swoje – obrazy widziane w ich blasku były niesamowite, sprawiały wraĹźenie trójwymiarowych rzeĹşb i rewelacyjnie pobudzały wyobraĹşnię.
Obie wystawy zaproponowane przez Muzeum Ziemi Kłodzkiej bardzo nam się podobały. Dzięki takim wyjściom można naprawdę wiele się dowiedzieć i odkryć, że nauka wcale nie musi być nudna i ograniczać się wyłącznie do podręcznika.

W zakładce Powiatowy Konkurs Języka Polskiego moĹźna juĹź pobrać zarówno arkusz etapu szkolnego jak i klucz do niego.

Czarny czwartek

    W zeszłym tygodniu, 3 marca, klasa II gimnazjum wybrała się do kina w celu obejrzenia Czarnego czwartku - filmu, który kaĹźdy Polak powinien zobaczyć. A oto kilka słów napisanych przez jedną z uczennic, po obejrzeniu dzieła Antoniego Krauze.
    Historia komunistycznej Polski obfitowała w akty przemocy kierowane przeciwko społeczeństwu. Często dochodziło do łamania wszelkich praw oraz zasad moralnych i etycznych. Dlatego teĹź, filmy o takiej tematyce są dziś bardzo potrzebne, zwłaszcza ludziom młodym, którzy tych wydarzeń nie pamiętają. A nie pamiętają dlatego, gdyĹź działy się one wiele lat przed ich narodzinami.
    Produkcja kierowana do młodzieĹźy powinna więc dokładnie zobrazować prawdziwe Ĺźycie w komunistycznym państwie. Czarny czwartek częściowo spełnia te oczekiwania. Pokazując codzienne Ĺźycie rodziny Drywów, przedstawia okrutną rzeczywistość i ukazuje drastyczną prawdę o warunkach, jakie wtedy panowały w Polsce. Dla większości dzisiejszych piętnastolatków, wychowanych na grach komputerowych i otoczonych centrami handlowymi, jest to zamierzchła przeszłość, a "kawałek salcesonu" i "szynka" tylko w święta, to zupełny szok!
    Film miał jednak przede wszystkim opowiedzieć o strasznych wydarzeniach rozgrywających się na Pomorzu w latach 70. I w tym wypadku odczułam lekki niedosyt. MoĹźe producenci nie wzięli pod uwagę, Ĺźe dla młodych ludzi te fakty z naszej historii nie są zbyt dobrze znane. Suche fakty z lekcji historii nie oddają w pełni charakteru tych strasznych dni.
Po głębszym zastanowieniu i przeanalizowaniu wszystkich "za" i "przeciw", mogę spokojnie stwierdzić, że Czarny czwartek jest filmem wartościowym, godnym polecenia i obejrzenia.

Festiwal Nauki

    W ostatni dzień przed feriami zimowymi, 11 lutego, po raz pierwszy w historii ZSA odbył się Szkolny Festiwal Nauki. Tego dnia klasy gimnazjalne prezentowały przed swoimi kolegami, nauczycielami oraz zaproszonymi gośćmi róĹźne ciekawostki na temat zdrowego Ĺźywienia i nie tylko. Najwięcej wysiłku w przygotowania włoĹźyła klasa II gimnazjum, która pod czujnym okiem p. Ewy Jansy i przy współpracy innych pedagogów, przygotowała bardzo interesujący projekt edukacyjny, dotyczący zdrowego odĹźywiania się. Pomimo stresu i lekkiego zdenerwowania, uczniowie świetnie poradzili sobie z tym, jakĹźe trudnym zadaniem. Prezentacja wypadła znakomicie i wysiłek kilkumiesięcznej pracy został nagrodzony.
    Na zakończenie przygotowano pyszną niespodziankę - wszyscy goście zostali zaproszeni na smaczne i zdrowe drugie śniadanie, którego autorami byli uczniowie II klasy. Ostatnim punktem programu było przedstawienie w języku angielskim O Królewnie ŚnieĹźce i siedmiu krasnoludkach, przygotowane przez klasę I gimnazjum i p. Kamilę Olszową.
    Szkolny Festiwal Nauki był ciekawym doświadczeniem, wiele nas nauczył i pokazał, jak waĹźna jest praca zespołowa, mamy nadzieję, Ĺźe na stałe wejdzie do kalendarza szkolnych imprez.

Fotogaleria do obejrzenia -> TUTAJ.

POLOWANIE NA CZAROWNICE

     Odkąd niedawno otworzono w naszym mieście nowe kino, wśród młodzieĹźy zdecydowanie wzrosło zainteresowanie filmem. TakĹźe uczniowie naszej szkoły postanowili przekonać się o jego walorach i sprawdzić repertuar. Klasa II gimnazjum  długo zastanawiał się nad wyborem odpowiedniego seansu. W końcu jednak zdecydowała się na jedną z nowości, a mianowicie na film pt. Polowanie na czarownice. Po  jego obejrzeniu zdania były podzielone, nie wszyscy wyszli z kina zadowoleni i w pełni usatysfakcjonowani.
   Akcja filmu rozgrywa się w średniowieczu, a głównymi bohaterami są dwaj rycerze, weterani wypraw krzyĹźowych, którzy postanawiają zakończyć "karierę" i przestać słuĹźyć Kościołowi. Wszystko zaczyna się bardzo interesująco - walka, odwaga i na pozór zupełnie bezbronna kobieta posądzona o zajmowanie się czarami i sprowadzenie zarazy. Zadaniem głównych bohaterów jest dostarczenie jej do pewnego odległego miasta i oddanie w ręce sprawiedliwych sędziów, którzy zadecydują o jej losie.
    Do tego momentu wszystko wydawało się ciekawe, niestety wkrótce zaczęły się "schody" - fabuł zrobiła się nudna i mało prawdziwa. Pojawiły się dziwne stworzenia, które zupełnie zakłóciły obraz i sprawiły, Ĺźe film zamiast trzymać w napięciu, stał się najzwyczajniej w świecie śmieszny. Nie uszło to uwadze młodych fanów gatunku fantasy, którzy ostro skrytykowali te sceny. I tak po około dwugodzinnej wędrówce wyprawa zmierza wreszcie do celu i po dość krwawej walce dobra ze złem wszystko kończy się szczęśliwie.
     Dość banalna fabuła i niestety kiepski scenariusz nie zachwyciły młodych widzów, a produkcja, która mogła okazać się niezłym kinem wyszła poniĹźej średniej. Nie polecamy tego filmu miłośnikom fantasy, a tym bardziej fanom Nicolasa Cage'a.
To jednak nie zniechęciło nas i w dalszym ciągu będziemy chodzić do kina, moĹźe tylko, zwrócimy baczniejszą uwagę i zastanowimy się chwilę nad doborem repertuaru. W tym celu regularnie przeglądamy stronę naszego kłodzkiego kina.

Na stronie opublikowany jest juĹź regulamin V Powiatowego Konkursu Kultury Języka Polskiego. MoĹźna się z nim zapoznać w dziale Konkurs Jęz. Polskiego lub pobierając plik w dziale Dokumenty.

Na lekcji języka polskiego w klasie I GIMNAZJUM było ostatnio bardzo ciekawie. Uczniowie czytali lekturę, która niezwykle przypadła im do gustu. Ową interesującą książką było "Stowarzyszenie umarłych poetów" - dzieło stworzone przez Nancy H. Kleinbaum na podstawie scenariusza filmu Petera Weira z 1989r, w którym główną rolę- nauczyciela języka angielskiego, przybywającego do prestiĹźowej Akademii Weltona- zagrał Robin Williams.
Zarówno film, jak i książka bardzo spodobały się młodzieĹźy. Pozazdrościli chłopcom, tytułowym umarłym poetom i sami równieĹź postanowili wcielić się w role wierszopisarzy. PoniĹźej zamieszczamy najlepszy utwór jaki powstał podczas tej lekcji, jego autorką jest uczennica klasy I gimnazjum, Dominika Zdęba.

"Czarny kot i dama"

W starym domu na ścianie wisi
obraz z damą zaklętą w ciszy.
Oczy ma szklane, pełne uroku,
siedzi z czarnym kotem u boku.
Co to za kot? Co to za dama,
co szklanym okiem wodzi od rana?
Co to za obraz? Co to za dom stary,
co skrywa czasu dawne czary?
Więc wieczorem pomyśl trochę,
kim jest owa dama z kotem?